1:16 Οι σταγόνες της βροχής...

Φωτογράφος Νίκος Οικονομόπουλος.

Ωραίο πράγμα η βροχή. Σε ταξιδεύει μέσω της γλυκιάς μελαγχολίας που σου προκαλεί όταν την βλέπεις να πέφτει άδοξα στους δρόμους των πόλεων, και όχι μόνο. Χιλιάδες στάλες, δάκρυα ίσως ανθρώπων μόνων μέσα σε διαμερίσματα απρόσωπων πόλεων που τρώνε σιγά σιγά την ψυχή μας. Αποσβολωμένοι μένουμε να χαζεύουμε μαριονέτες να κουνιούνται στην τηλεόραση άσκοπα ή μήπως με πλάνο? Ένα πλάνο σχεδιασμένο εναντίον μας. Όμως ποιος το βλέπει? Τα συναισθήματα? Που πήγαν αυτά? Τα παρέσυρε μαζί της η βροχή ή μήπως τα θάψαμε βαθιά μέσα μας? Μας καταντήσανε ίσως αλλά αυτό δεν μας κάνει λιγότερο υπευθύνους. «Μην αφήσετε κανέναν να σας πάρει την ανθρωπιά σας» άκουσα και πιο ταιριαστό πράγμα από αυτό δεν θα μπορούσε να γραφτεί. Ένας στίχος, μια ευχή για όλους εμάς που δείχνουμε παραδομένοι σε ότι συμβαίνει. Ας ξυπνήσουμε από τον λήθαργο μας και από το όνειρο μας. Ώρα να δημιουργήσουμε κάτι καινούργιο στις ζωές μας για το μέλλον μας. Όχι για να σώσουμε απλά το τομάρι μας αλλά για σώσουμε την ψυχή μας. Δύσκολο αλλά καμία προσπάθεια δεν σκότωσε ποτέ κανέναν. Τι έχουμε άλλωστε να χάσουμε? Δεν πρόκειται να βγάλω την ουρά μου έξω. Όλοι μαζί ας διώξουμε την μιζέρια, όσο μπορούμε, από την ψυχή μας, και ας προσπαθήσουμε να ζήσουμε. Ας αγαπήσουμε και ας προχωρήσουμε για το καλύτερο με την ελπίδα στην ψυχή. Χαζά λόγια ή σοφίες? Δεν έχει νόημα. Το μόνο ξέρω και θα πω είναι ότι αν ξαναρχίσουμε να αισθανόμαστε και να αγαπάμε θα αλλάξουν πολλά σε αυτόν τον περίεργο και σκληρό κόσμο. Αντίο άγνωστε μου.